Geneza

Po odparciu Szwedów spod Jasnej Góry w grudniu 1655 r. Polska ruszyła z ofensywą przeciw najeźdzcy. Obok działań zbrojnych Król Polski Jan Kazimierz zawierzył losy swego królestwa Matce Bożej i oddał je w jej władanie.

Śluby Króla Jana Kazimierza odbyły się 1 kwietnia 1656 r. przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie. Mszę się odprawiał nuncjusz apostolski Piotr Vidoni. Na Podniesienie Król zszedł z tronu, złożył berło i koronę, po czym padł na kolana przed wielkim ołtarzem i ogłosił Matkę Bożą Patronkę Królestwa Polskiego. Ponadto Król Jan Kazimierz przyrzekł:

• szerzyć cześć Najświętszej Maryji Panny,
• uzyskać zgodę Stolicy Apostolskiej na obchodzenie święta Najświętszej Maryji Panny, Królowej Korony Polskiej,
• zająć się losem chłopów pańszczyźnianych
• zaprowadzić w kraju sprawiedliwość.

Królowa Korony Polskiej

Po Mszy świętej, przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odśpiewano Litanię do Najświętszej Maryi Panny, a przedstawiciel Papieża odśpiewał trzykroć powtórzone przez wszystkich nowe wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”. Od tej pory każdy Król Polski miał być niejako regentem sprawującym władzę nad Królestwem Polskim w imieniu Najświętszej Maryji Panny.

Święto Najświętszej Maryji Panny, Królowej Korony Polskiej zostało ustanowiono przez Papieża Benedykta XV dopiero w 1920 r. na wniosek Episkopatu Polski. Dopełniło się w ten sposób drugie zobowiązanie Króla Jana Kazimierza.

Datę święta ustalono na 3 maja by w ten sposób nawiązać do Sejmu Czteroletniego, który w dniu 3 maja 1791 r. uchwalił Konstytucję. Konstytucja brała w obronę lud polski, tym samym wypełniając trzecie ślubowanie z Lwowa.

Obrona Jasnej Góry

Oblężenie Jasnej Góry miało miejsce podczas potopu szwedzkiego od 18 listopada do 27 grudnia 1655 r. Gdy Szwedzi stanęli pod klasztorem byli u szczytu powodzenia, niemal cały kraj był już podbity. Początkowo Szwedzi zagwarantowali bezpieczeństwo klasztorowi ale później zażądali otwarcia bram i wpuszczenia wojska. Przeor zakonu Ojciec Augustyn Kordecki odmówił i rozpoczęło się oblężenie.

Jasnej Góry broniła załoga składająca się z 300 żołnierzy dysponujących kilkudziesięcioma działami. Armia szwedzka, w szczytowym momencie, liczyła 3200 żołnierzy i posiadał 17 dział w tym: 2 wielkie działa oblężnicze półkartauny 24-funtowe i cztery ćwierćkartauny 12-funtowe. Szwedzi jednak nie zdobyli twierdzy i ostatecznie zostali odwołani do walk w Prusach.

Klęska Szwedów pod Jasną Górą zapoczątkowała kontrofensywę Polską i doprowadziła do całkowitego wyparcia wroga z Polski.