Geneza

W roku 1683 wojska tureckie dotarły pod Wiedeń zagrażając Europie. Papież Innocenty XI poprosił Króla Polskiego Jana III Sobieskiego o pomoc. Król wyruszył na odsiecz Wiednia i na ratunek całej chrześcijańskiej Europie. 12 września 1683 r. pod Wiedniem, starła się 27-tysięczna armia dowodzona przez Jana III Sobieskiego ze 140-tysięczną armią turecką.

Przed bitwą rycerstwo polskie modliło się o zwycięstwo przed wizerunkiem Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Obraz był własnością Stanisława Jana Jabłonowskiego, hetmana koronnego, który w czasie bitwy dowodził prawym skrzydłem wojsk polskich. Obraz ten towarzyszył mu zawsze podczas wypraw wojennych.

Po modlitwie rycerstwo ruszyło na wroga z okrzykiem "Jezus, Maryja!"

Po zakonczonej bitwie, Jan III Sobieski wysłał w darze Papieżowi chorągiew pobitych Mahometan ze słowami: "Venimus, vidimus et Deus vicit", co znaczy: "Przybyliśmy, zobaczyliśmy, Bóg zwyciężył".

Na pamiątkę tego zwycięstwa Papież Innocenty XI ustanowił dzień 12 września, Wspomnieniem Najświętszego Imienia Maryji.

Marjampol

Natomiast sam obraz stał się przedmiotem wielkiej czci. Król Jan III Sobieski ofiarował Maryji srebrną gwiazdę w podzięce za zwycięstwo.

Po powrocie spod Wiednia Stanisław Jabłonowski zakłada koło Stanisławowa (ówczesne woj. ruskie ze stolicą we Lwowie) miasto poświęcone Zwycięskiej Hetmace - Marjampol. W roku 1721 r. Jabłonowscy umieścili obraz w tamtejszej świątyni.

W roku 1737 obraz został uznany za cudowny przez władze kościelne i otrzymał tytuł Matki Bożej Zwycięskiej Hetmanki.

Cudowny obraz przebywał w świątyni w Marjampolu do 1965 r. Wtedy to został przewieziony do kościoła NMP na Piasku we Wrocławiu i przebywa w nim do dziś.