Geneza

Jasełka to przedstawienia teatralne odtwarzające wydarzenia z Narodzin Jezusa Chrystusa. Nazwa ich pochodzi od staropolskiego słowa "jasła" oznaczającego żłób.

W Europie upowszenchniły się w XIII w. za sprawą zakonu franciszkanów. Św. Franciszek z Asyżu w 1223 r. zorganizował pierwszy żywy obraz Stajenki Betlejemskiej w skalnej grocie Greccio. Od tamtej pory Franciszkanie urządzają w kościołach szopki bożonarodzeniowe i tak roznoszą zwyczaj po całej Europie. Do Polski dotarł on w wieku XVII.

Poczotkowo były to nieruchome figury. Później towarzyszyły im śpiewy pieśni religijnych, aż z czasem zamieniły się w małe przedstawienia teatralne.

Przedstawienie

Jasełka zwykle wystawia się dopiero po Bożym Narodzeniu, w okresie Szczodrych Dni. Grane są zazwyczaj w przedszkolach, szkołach i świetlicach. Najczęściej odtwarzanymi motywani są: wędrówka Józefa i Maryji do Betlejem, szukanie gospody, pokłon pasterzy Dzieciątku, złożenie darów Jezusowi przez Trzech Króli ze Wschodu, ucieczka św. Rodziny do Egiptu.